This manuscript is Jātaka or a story of the Buddha’s past life given to his disciples. (Fascicle 8) Sīvaiya gave birth to a son and a daughter. One day, the citizens of Kaliṅga city begged the white elephant from Sīvijaya and Sīvijaya gave it to them. However, the citizens of Videha were unhappy about the decision and drove Sīvijaya, his wife, and his children away from the city.
Colophon:
ปริปุณณะแล้วยามแตรสู่เที่ยงแก่ข้าน้อยแลนายเหิย ฯ รายลัก นโสภัตติแล เจ้าตนใดได้อ่านได้แต้ม ค่อยพิจจรณาดูเทิอะ เหตุว่าตัวข้าน้อยหน้อยเล่าบ่เปนเภง อยองเตมใจเหมดแลเจ้าเอิย ฯ
อรหนฺตามคฺคยาณํ นิพพฺานปจโย โหนฺตุ นิจํ ธุวํ ธุวํ ฯ แก่ข้าน้อยแด่ ฯ
สาธุเจ้าฅำภิระริขิตด้วยตนเองแล ปางเมื่อปฏิบัตครูบาเจ้าปัญญา วัตป่าแก้วดอนไชนาลอมแล
[I] finished copying [this manuscript] before noon. My handwriting is not beautiful. Monks and novices who use it for preaching or copying are suggested considering it carefully and correcting any mistakes left. Because widows and women are coming around, I could barely concentrate on copying the palm-leaf manuscript.
Arahantāmaggañāṇaṃ nibbānapaccayo hotu niccaṃ duvaṃ duvaṃ
[May the merit (derived from making this manuscript) support us to become Arahant disciples and reach Nirvana]
Monk Khamphira copied [the manuscript] by myselft during stay at Wat Pa Kaeo Dòn Chai to assist Khruba Panya.
Other notes:
(Front cover) “Front cover of Siwichai, seventh fascicle, fifteen folios and one side in total”
(Left side of the first folio, written with black ink) “Siwichaiyonghong, eighth fascicle”