This manuscript describes the scene when Indra transformed himself begging for a son, a daughter, and a wife of Sīvijaya. Sīvijaya agreed to do so, but finally Indra revealed himself and gave the son, daughter, and wife back to Sīvijaya. Moreover, when the villagers of Kaliṅga city were given back the white elephant, the father of Sīvijaya sent armies to invite Sīvijaya, his son, daughter, and wife back to the palace.
Colophon:
สะเด็จแล้วยามกองงายแก่ข้าน้อยแลเจ้า แล้วเช้าแท้แล ฯ จุฬสักกพทะได้พัน 1242 ตัวปลีกฏสี นะวันจันแก่ข้าแล อภิไชภิขุแล ข้าน้อยแลขอหื้อข้ามีสลีแก่ก้าเถิงก้ำหากยังดีๆ ขอหื้อบุญค้ำชูตนข้าทังปิตามาดาพี่น้องชู่ฅนๆ ฯ
อโห วต เม ตนํ นิปณํ ปรมํ สุขํ นิจํ ธุวํๆ อยู่สัพพะสัตสดีแท้ก่อนแล ฯ
หน้าธับเคล้ารัตตณสิงเชย ม่วนอาระแล หน้าธับเคล้าแสนเมืองค็ว่า แสนพีเนิอ
(เขียนด้วยดินสอ) ไผเดแต้มธัมม์ผูกนี้เด อะหยังบ่แต้มให้ถูกแท้ๆ ตัวปานอี้แล้วแน จะเอาจะใดแถมเด อภิไชเขียนแถมคำนี้ เขียนหื้อถูกๆ เนิอ ไผเดแต้มธัมม์ผูกนี้ ม่วนแท้นอพี่ภะเลิย ฯ
[I] finished copying [this manuscript] in the morning, in Cuḷasakarāja 1242. Monk Aphichai was the scribe. May the merit [derived from copying the manuscript] reward me, my parents, and all my relatives and lead us to Nibbāna.
(Written with a pencil) [I] am really wondering who inscribed the original version [from which I copied]. The text [in the original version] is full of mistakes, but the story is very much fun.
Remark: The year corresponds to 1880 CE.
Other notes:
(Left side of the first folio) “Twelfth fascicle”.