After that, the ruler of another city with his armies came to ask for Brahmacārī to be his wife, but she refused to do so and fought with that ruler. As a result, she won and was a successor of his father and governed the city.
Colophon:
จุฬสักกราษได้ 1224 ตัว ปลีเตล่าสัน วัสสายุํนักนักนั้น สวาธุเจ้าขัตติยะเขียนปลางเมื่อยู่สัฏฐิตตะเสฐียรเทียรฅาวัดมันทิระรารามวันนั้นกี้แล ค่อยพิจจรณา ค่อยผ่อ ค่อยแยงดูเทิอะ อย่าติขวันข้าเนิอ ตายสังตัวบ่งามเชื้อนี้ ใฅๆไม่เสียใบ ใจบ่ตั้ง ตกสะหลังสังเค สิเหทังผ่อ ตกซะงอทังวินกับเจ้าเพิ่นแล้ว จัตวารติดข้าบ่หื้อ ฯ
In CS 1224, a tao san year of being abundant with mosquitoes, Monk Khattiya finished copying [this manuscript] during his stay at Wat Monthian. Please consider the text when using it and do not condemn me for the ugly handwriting. I could barely concentrate when copying, the text thus includes mistakes left.
Remark: The year corresponds to 1862 CE.
Other notes:
(Front cover) “Front cover of Canthakhat”.
(Back cover) “Canthakhat, fourth fascicle”.
(Left side of the first folio) Canthakhat, fourth fascicle”.